บทที่1อะตอมและตารางธาตุ

ตารางแสดงการบรรจุอิเล็กตรอนในระดับพลังงานหลัก

ระดับพลังงานที่ (n)	1	2	3	4	5	6
จำนวนอิเล็กตรอนที่มีได้มากที่สุด (2n2)	2	8	18	32	32	32

                จากตารางจะเห็นว่า สูตร 2n2 ใช้ได้ไม่เกินระดับพลังงานที่ n = 4

                หลักเกณฑ์ในการจัดอิเล็กตรอนเข้าสู่ระดับพลังงานหลักของอะตอม1.       ต้องทราบว่าอะตอมของธาตุนั้นมีอิเล็กตรอนกี่อิเล็กตรอน โดยหาจากเลขอะตอม(Z)
2.       ต้องจัดอิเล็กตรอนเข้าไปในระดับพลังงานที่ n = 1 ให้เต็มก่อน เมื่อเต็มแล้วจึงจัดเข้าสู่ระดับพลังงาน n = 2 n = 3 ไป          ตามลำดับ โดยจำนวนอิเล็กตรอนที่มีได้มากที่สุดในแต่ละระดับพลังงานเท่ากับ 2n2 แต่ระดับพลังงานไม่เกิน n = 4
3.       จำนวนอิเล็กตรอนในระดับพลังงานนอกสุดมีได้ไม่เกิน 8 อิเล็กตรอน และเรียกอิเล็กตรอนที่อยู่ชั้นนอกสุดนี้ว่าเวเลนซ์          อิเล็กตรอน4.       จำนวนอิเล็กตรอนในระดับพลังงานถัดจากวงนอกสุดเข้ามา 1 ระดับพลังงานของอะตอมมีได้ไม่เกิน 18 อิเล็กตรอน

ตาราง 1.6 ความสัมพันธ์ระหว่างระดับพลังงานหลักกับระดับพลังงานย่อย

ระดับพลังงานหลัก จำนวนอิเล็กตรอนที่มีได้สูงสุด ระดับพลังงานย่อยที่มีได้ n = 12 22 1s2 n = 22 82 2s2   2p6 n = 32 182 3s2   3p6    3d10 n = 42 322 4s2   4p6    4d10    4f14 n = 52 322 5s2   5p6    5d10    5f14

จากตารางได้ข้อสังเกตว่า 1.       ระดับพลังงานหลัก n = 1 มีเฉพาะระดับพลังงานย่อย s       ระดับพลังงานหลัก n = 2 มีเฉพาะระดับพลังงานย่อย s, p       ระดับพลังงานหลัก n = 3 มีเฉพาะระดับพลังงานย่อย s, p, d       ระดับพลังงานหลัก n = 4 มีเฉพาะระดับพลังงานย่อย s, p, d, f 2.       ในระดับพลังงานย่อยจะมีตัวเลขข้างหน้าบอกระดับพลังงานหลัก ส่วนตัวเลขยกกำลังมุมขวาบนบอกจำนวนอิเล็กตรอนที่บรรจุได้สูงสุด เช่น        4p6 หมายความว่าระดับพลังงานหลัก n = 4 ในระดับพลังงานย่อย p-orbital มี 6 อิเล็กตรอน        4d5 หมายความว่าระดับพลังงานหลัก n = 4 ในระดับพลังงานย่อย d-orbital มี 5 อิเล็กตรอน